دلم شعر خواست

درخشش تو مثل آبشاری

از بلندی‌های محال می‌ریزد

در تخیّل پنجره‌ای است

که هفت آسمان در او جمع می‌شود

من به مدد مهربانی تو

و آفرینه‌های این تخیّل مغموم

در باغ‌های ناممکن آواز می‌خوانم

برای سنگ‌های پرنده

 

 

فکر کنم سلمان هراتی ...........شما بگید از کیه ؟

 

- اینقدر پریشون هستم که نخوام جستجو کنم .

- گیس طلا باز من رخت چرکهامو در معرض دید عموم پهن کردم .

- اینجا که خلوته بذار با خودم باشم .